Η φύση αγαπά την αλήθεια, και η αλήθεια της φύσης διεκδικεί το δικαίωμα να εκτίθεται μόνο σε όσους την ποθούν. Φ. Ντοστογιέφσκι

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Επαναληπτικές πανελλαδικές έτους 2010 των ημερησίων Λυκείων στη Φυσική

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010 ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

ΘΕΜΑ Α

Στις ημιτελείς προτάσεις Α1-Α4 να γράψετε στο τετράδιο σας τον αριθμό της πρότασης και δίπλα το γράμμα που αντιστοιχεί στη φράση, η οποία τη συμπληρώνει σωστά.
Α.1. Όταν μια μικρή σφαίρα προσπίπτει πλάγια σε κατακόρυφο τοίχο και συγκρούεται με αυτόν ελαστικά, τότε:
α. η κινητική ενέργεια της σφαίρας πριν την κρούση είναι μεγαλύτερη από την κινητική ενέργεια που έχει μετά την κρούση.
β. η ορμή της σφαίρας δεν μεταβάλλεται κατά την κρούση.
γ. η γωνία πρόσπτωσης της σφαίρας είναι ίση με τη γωνία ανάκλασης.
δ. η δύναμη που ασκεί ο τοίχος στη σφαίρα έχει την ίδια διεύθυνση με την αρχική ταχύτητα της σφαίρας.
Δείτε εδώ τη συνέχεια σε Word κι εδώ σε Pdf.

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Θέματα επαναληπτικών πανελλαδικών 2010 στη Φυσική (εσπερινά λύκεια)

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Δ' ΤΑΞΗΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΡΙΤΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010 ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ: ΦΥΣΙΚΗ



ΘΕΜΑ Α
Για τις ημιτελείς προτάσεις Α1 έως Α4 να γράψετε στο τετράδιο σας τον αριθμό της πρότασης και δίπλα σε κάθε αριθμό το γράμμα που αντιστοιχεί στο σωστό συμπλήρωμά της.
Α.1. Μονοχρωματική δέσμη φωτός εισέρχεται (από το κενό) σε γυάλινη πλάκα με δείκτη διάθλασης 1,5.
Της δέσμης αυτής μέσα στο γυαλί:
α. το μήκος κύματος θα αυξηθεί.
β. η συχνότητα θα αυξηθεί.
γ. η συχνότητα θα μειωθεί.
δ. το μήκος κύματος θα μειωθεί.

Δείτε εδώ  τα θέματα των επαναληπτικών πανελλαδικών εξετάσεων στη Φυσική (εσπερινά λύκεια) σε έκδοση Word και  εδώ σε Pdf.

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Μαθήματα φυσικής.

Του Ιωάννη που του αρέσει η Φυσική Γενικής Παιδείας


Το παρακάτω κείμενο αφορά μια ερώτηση που τέθηκε σε μια εξέταση Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης:

Περιγράψτε πως μπορούμε να μετρήσουμε το ύψος ενός ουρανοξύστη χρησιμοποιώντας ένα βαρόμετρο"

Ένας φοιτητής απάντησε :

"Δένετε ένα μακρύ σπάγκο στο λαιμό του βαρόμετρου, τότε κατεβάζετε το βαρόμετρο από την ταράτσα στο έδαφος. Το μήκος του νήματος συν το μήκος του βαρομέτρου θα είναι ίσο με το ύψος του κτιρίου."

Αυτή η πρωτότυπη απάντηση, έκανε έξω φρενών τον εξεταστή έτσι ώστε ο φοιτητής κόπηκε αμέσως. Ο φοιτητής προσέφυγε στις αρχές του πανεπιστημίου διαμαρτυρόμενος ότι η απάντησή του ήταν αναμφίβολα σωστή, και το πανεπιστήμιο όρισε έναν ανεξάρτητο εξεταστή να διερευνήσει την υπόθεση. Ο διαιτητής αυτός έκρινε ότι η απάντηση ήταν πράγματι σωστή, αλλά δεν έδειχνε καμιά αξιοσημείωτη γνώση της φυσικής. Για να διαλευκανθεί τελείως το θέμα αποφασίστηκε να καλέσουν το σπουδαστή και να του αφήσουν έξι λεπτά μέσα στα οποία αυτός έπρεπε να δώσει μια προφορική απάντηση που να δείχνει μια εξοικείωση με τη φυσική σκέψη. Για πέντε λεπτά αυτός παρέμεινε σιωπηλός, βυθισμένος σε σκέψεις. Ο εξεταστής του θύμισε ότι ο χρόνος τελείωνε, και ο σπουδαστής απάντησε ότι ήδη είχε στο μυαλό του αρκετές συναφείς απαντήσεις αλλά δεν μπορούσε να αποφασίσει ποια να χρησιμοποιήσει. Στην προτροπή να βιαστεί, ο σπουδαστής απάντησε ως εξής:

"Κατ' αρχήν μπορείς να ανεβάσεις το βαρόμετρο στην κορυφή του ουρανοξύστη, να το αφήσεις να πέσει στο δρόμο και να μετρήσεις το χρόνο που κάνει να φτάσει στο έδαφος. Το ύψος του κτιρίου μπορεί τότε να βρεθεί από τον τύπο H=1/2gt2 . Αλλά αλίμονο στο βαρόμετρο. Ή αν υπάρχει ηλιοφάνεια μπορείς να μετρήσεις το ύψος του βαρόμετρου, να το στήσεις όρθιο στο έδαφος και να μετρήσεις το μήκος της σκιάς του. Να μετρήσεις ύστερα το μήκος της σκιάς του ουρανοξύστη, και τέλος με απλή αριθμητική αναλογία να βρεις το πραγματικό ύψος του ουρανοξύστη. Αλλά αν θέλεις να κάνεις μια πραγματικά επιστημονική δουλειά, θα μπορούσες να δέσεις ένα μικρού μήκους νήμα στο βαρόμετρο και να το βάλεις σε ταλάντωση σαν εκκρεμές, πρώτα στο έδαφος και μετά στην ταράτσα του ουρανοξύστη. Το ύψος θα μπορούσε στη συνέχεια να βρεθεί μετρώντας και συγκρίνοντας τις δυο περιόδους οι οποίες είναι αντιστρόφως ανάλογες των τετραγωνικών ριζών των επιταχύνσεων της βαρύτητας, στο έδαφος και στο ύψος του ουρανοξύστη. Η επιτάχυνση της βαρύτητας εξαρτάται με τη σειρά της από το ύψος από την επιφάνεια της γης και συνεπώς γνωρίζοντας την επιτάχυνση της βαρύτητας στην ταράτσα βρίσκουμε το ύψος. Ή αν ο ουρανοξύστης διαθέτει μια εξωτερική σκάλα κινδύνου θα ήταν ευκολότερο να ανεβείς τη σκάλα και να βάλεις διαδοχικά σημάδια επαναλαμβάνοντας το μήκος του βαρόμετρου. Μετά να προσθέσεις όλα αυτά τα μήκη. Αν απλώς βαριόσουν, και ήθελες να χρησιμοποιήσεις το βαρόμετρο με ορθόδοξο τρόπο, μπορούσες να μετρήσεις την ατμοσφαιρική πίεση στην ταράτσα και στο έδαφος και να μετατρέψεις την διαφορά των milibars σε αντίστοιχη διαφορά σε μέτρα. Αλλά επειδή ως φοιτητές συνεχώς παροτρυνόμαστε να ασκούμε την ανεξαρτησία του μυαλού και να εφαρμόζουμε επιστημονικές μεθόδους, αναμφίβολα ο καλύτερος τρόπος θα ήταν, να χτυπήσουμε την πόρτα του θυρωρού και να του πούμε: ' Αν θα σου άρεσε να έχεις ένα ωραίο καινούριο βαρόμετρο, θα σου χαρίσω αυτό αν μου πεις το ύψος του ουρανοξύστη'.

Ο σπουδαστής αυτός ήταν ο NIELS BOHR ο μόνος Δανός που κέρδισε το βραβείο Nobel της Φυσικής.

Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός»...



Της Νάσιας!

Ένας πλούσιος πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να δείξει στο γιο του πώς είναι η αθλιότητα της φτώχειας, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»

«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

«Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.

Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές...

Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι...

Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα...

Εμείς αγοράζουμε τα νεκρά φαγητά μας, αυτοί πάλι τρώνε ακόμη ζωντανά φρούτα και λαχανικά από τον κήπο τους...

Εμείς ακούμε CD. Αυτοί απολαμβάνουν μια συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα.

Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό ,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα...

Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από την «φτώχεια» τους...

Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, συνδέονται με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένεια τους».

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του...


Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:

«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε...»


"Φλιτζάνια με καφέ"

Της Δέσποινας!


Μια ομάδα απόφοιτων ενός γνωστού πανεπιστημίου μετά από πολύ καλή επαγγελματική σταδιοδρομία ήρθαν ως επισκέπτες στον αγαπημένο καθηγητή τους. Φυσικά μέσα στη συζήτηση οι πρώην φοιτητές παραπονέθηκαν για τις πολλές δυσκολίες και για τα ατέλειωτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Ο καθηγητής πρότεινε στους επισκέπτες του καφέ, πήγε στην κουζίνα και σε λίγο επέστρεψε με δίσκο με καφετιέρα και πολλά διάφορα φλιτζάνια: πορσελάνινα, γυάλινα, πλαστικά, κρυστάλλινα…

Όταν οι επισκέπτες πήρανε ο καθένας το φλιτζανάκι του ο καθηγητής είπε:

– Προσέξτε, πήρατε τα πιο όμορφα και ακριβά φλιτζανάκια και πάνω στον δίσκο έμειναν μόνο τα απλά και φτηνά. Βεβαίως, είναι φυσικό να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αλλά δυστυχώς αυτό είναι η πηγή των προβλημάτων και του άγχους σας. Πρέπει να κατανοήσετε πως το φλιτζανάκι δεν κάνει τον καφέ καλύτερο. Στην ουσία αυτό που θέλατε είναι ο καφές και όχι το φλιτζανάκι, αλλά εσείς διαλέξατε το καλύτερο και μετά εξετάζατε προσεκτικά τι φλιτζάνι πήρε ο καθένας.

Και τώρα πρέπει να αντιλαμβάνεστε πως η ζωή είναι ο καφές, ενώ η δουλειά, τα χρήματα, η θέση σας μέσα στην κοινωνία είναι τα φλιτζανάκια. Δηλαδή είναι στην ουσία μόνο και μόνο εργαλεία για να περιβάλλουν το περιεχόμενο, τη Ζωή. Ό, τι φλιτζανάκι και να έχουμε αυτό δεν καθορίζει και δεν αλλάζει την ποιότητα της Ζωής μας. Πολλές φορές συγκεντρώνουμε την προσοχή μας πάνω σε φλιτζανάκι και ξεχνάμε να απολαμβάνουμε την γεύση του καφέ.



Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι εκείνοι που έχουν όλα τα καλύτερα, αλλά εκείνοι που βγάζουν όλα τα καλύτερα απ’ αυτά που έχουν.

Θέλεις να δεις τον Θεό;

Του 3ου Γιώργου (Στη Φωτό...)

Κάποτε ένας βασιλιάς κατακτητής νίκησε τον αντίπαλο στρατό και ιππεύοντας μπήκε στην πόλη. Το χάος και ο πανικός στους δρόμους της πόλης ήταν έκδηλοι. Όλοι προσπαθούσαν να σωθούν απ' το σκληρό εχθρό. Ξαφνικά ο βασιλιάς είδε έναν γέρο που συγκεντρωμένος προσευχόταν. Η ηρεμία και η αφοσίωση ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπο του γέροντα και προξένησαν έκπληξη στον βασιλιά. Περικυκλωμένος από τους καβαλάρηδες-συνοδούς ο βασιλιάς πλησίασε τον γέροντα ο οποίος συνέχιζε την προσευχή του.


Ο βασιλιάς φώναξε:

- Ανόητε! η βλακεία σου σου στέρησε και το φόβο. Μήπως νομίζεις πως οι ανόητες προσευχές σου θα σε προστατέψουν απ' το ανελέητο σπαθί;

Ο ατάραχος γέροντας απάντησε:

- Όλα είναι υπό τη θέληση του Θεού.

Ο βασιλιά γέλασε φωναχτά. Η συνοδεία του άρχισε να κοροϊδεύει τον ανυπεράσπιστο γέρο. Όταν ο βασιλιάς ηρέμησε, είπε:

- Με αναγκάζεις να σου δώσω ένα σκληρό μάθημα που θα σε συνετίσει. Εάν τώρα, αμέσως δε μου δείξεις τον Θεό σου, στον οποίον στηρίζεσαι, θα σε κρεμάσω.

- Θέλεις να δεις τον Θεό; ρώτησε ο γέροντας.

- Ναι, θέλω να μου τον δείξεις.

- Όμως πριν, πρέπει να εκπληρώσεις ένα όρο.

Ο υπεροπτικός βασιλιάς ξεστόμισε:

- Ακούω τον όρο σου.

- Θα σου δείξω τον Θεό, αν καταφέρνεις, μετρώντας μέχρι τα δέκα να κοιτάς τον ήλιο, χωρίς να μισοκλείνεις τα μάτια σου.

Ο βασιλιάς προσπάθησε, όμως δε μπόρεσε. Πρόλαβε να μετρήσει ως τα τρία όταν από τα μάτια έτρεξαν δάκρυα και μετά γύρισε το κεφάλι του.

Ο σοφός γέροντας είπε:

- Η περηφάνια, σου στέρησε το λογικό: θέλεις να δεις τον Θεό, αλλά δεν έχεις δυνάμεις να δεις ούτε το Δημιούργημά του!



Ο βασιλιάς έμεινε έκπληκτος από τη σοφία του γέροντα. Ύστερα έγινε μαθητής του.

"Σωκράτη, ξέρεις τι άκουσα"

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ!

Μια φορά ο Σωκράτης συνάντησε στο δρόμο έναν γνωστό του που του είπε:

- Σωκράτη, ξέρεις τι άκουσα για έναν από τους μαθητές σου;

- Περίμενε, πριν το πεις, θέλω να σκεφτείς και να κατανοήσεις κάτι. Είσαι σίγουρος ότι αυτό που θέλεις να πεις είναι αλήθεια;

- Όχι, το άκουσα από τον γείτονά μου και νόμιζα πως…

- Λοιπόν, είπε ο Σωκράτης, δεν είσαι σίγουρος αν είναι αλήθεια ή όχι. Τότε πες μου, αυτό που ήθελες να πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Όχι, αντίθετα…

- Δηλαδή, θέλεις να πεις κάτι κακό, όμως δεν ξέρεις με σιγουριά αν είναι αλήθεια ή όχι. Τότε σκέψου και πες μου ειλικρινά, αυτό που θέλεις να πεις θα μου φέρει κάποιο όφελος;

- Ίσως, όχι…

- Λοιπόν, εάν θέλεις να μου πεις κάτι που είναι κακό, αναληθές και ανώφελο, τότε γιατί να το ακούσω;

- Ναι, Σωκράτη, νομίζω ότι έχεις δίκιο.

 Τι είναι το ασήμι

Της Ευαγγελίας!

Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:

–Τι είναι το ασήμι;

–Θα σου δείξω, του είπε ο πατέρας του.

Πήρε ένα κομμάτι συνηθισμένο γυαλί και το έβαλε μπροστά του. Το παιδί μπορούσε να δει μέσα απ’ το γυαλί το δρόμο, τους ανθρώπους, τα δέντρα, τον ουρανό…

Μετά ο πατέρας είπε:

–Κοίτα καλά: περνώ από πίσω με ασήμι την επιφάνεια του γυαλιού και τώρα δεν μπορείς να δεις τίποτα.
Το μόνο που βλέπεις είναι ο εαυτός σου!

 Η ικανότητα να θυμάσαι

Της Βασιλικής!

Ένας σοφός γέρος περπατούσε πάνω σ’ ένα χιονισμένο αγρό, όταν είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα που έκλαιγε:

– Γιατί κλαίτε; ρώτησε εκείνος.

– Γιατί θυμήθηκα τη ζωή μου, τα νιάτα μου, την ομορφιά μου, τον άνδρα που αγαπούσα. Ο Θεός είναι σκληρός που μου έδωσε την ικανότητα να θυμάμαι. Ήξερε πως θα τα θυμηθώ και θα κλάψω.

Ο γέρος κοιτούσε κάπου μακριά και χαμογελούσε. Η γυναίκα με απορία ρώτησε:

– Τι βλέπετε εκεί;

– Λιβάδι τριαντάφυλλων, είπε ο σοφός, ο Θεός ήταν γενναιόδωρος όταν μου έδωσε την ικανότητα να θυμάμαι. Εκείνος ήξερε πως το χειμώνα θα μπορέσω να θυμηθώ την άνοιξη και να χαμογελάσω.

Π. Κοέλιο

 Ένα ποίημα του Κίπλινγκ για τους Νέους μεταφρασμένο από τον Λουντέμη:

Αν ....

Του Παύλου!


Αν μπορείς στην πλάση ετούτη να περιφρονείς τα πλούτη
κι΄ αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,
αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία
κι΄ αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίζεις το καλό.

Αν μπορείς μεμιάς να παίξεις κάθε τι πού 'χεις κερδίσει
στην καταστροφή ν' αντέξεις και να δόσεις κάποια λύση…

Αν μπορείς να υποτάξεις σώμα πνεύμα και καρδιά,
αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μη βγάζεις τσιμουδιά...

Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα
κι αν μπορείς να συγχωρέσεις όταν σ' έχουν αδικήσει…

Αν μπορέσεις τ΄ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου
κι αν μπορέσεις ν΄ αγαπήσεις όσους σ΄ έχουνε μισήσει…

Αν μπορέσεις να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη
αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτε δεν σβήνει…

Αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις.

Αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις…

Αν ποτέ δεν σου μεθύσει του θριάμβου το κρασί,
αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,
αν μπορείς σε ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια να τ΄ ακούς παραλλαγμένα.

Αν μπορείς κάθε λεπτό σου να 'ναι μια δημιουργία
και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν,
αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώσουν,
αν τους πάντες λογαριάζεις μα κανέναν χωριστά,
αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά.

Αν στο λεπτό μπορείς να δώσεις Εξήντα δευτερόλεπτα να βιωθούν όπως πρέπει.
Δική σου τότε θα είναι η Γη και ό, τι πάνω της έχει.
Και κάτι ακόμη πιο πολύ:
Άνθρωπος θα ‘σαι γιε μου

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Λίγοι κόκκοι καφέ ...

Της Κατερίνας!                                                                              

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη.

Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει.
Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.

Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά.
Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.
Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο αυγά, και στο τελευταίο κόκκους καφέ….
Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας.
Έβγαλε τα καρότα έξω απ/το νερό και τα έβαλε σ’ένα μπωλ, τα αυγά τα έβαλε σ’ένα άλλο και τον καφέ σε ένα φλιτζάνι.
Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: ‘πες μου τι βλέπεις’….
‘Καρότα, αυγά και καφέ’, της απάντησε η κόρη.

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά της ζήτησε να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό.
Τέλος, της ζήτησε να πιει μια γουλιά απ/τον καφέ.

Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: ‘τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;’.

Η μητέρα της, της εξήγησε ότι το καθένα απ/αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό.
Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά..
Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε.

Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.
‘Ποιο από αυτά είσαι εσύ;’ ρώτησε την κόρη της.
‘Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;’ Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;’
Σκέψου το λίγο: Τι από αυτά είσαι εσύ;

Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;
Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες ‘υγρό’ πνεύμα, αλλά μετά από ή μια δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληρή καρδιά;

Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερη και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.

Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;
Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα.

Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους.

Η στάμνα με το κουσούρι

Της Αργυρώς                                                                               


Σ' ένα μέρος, όπου το νερό σπανίζει, μια κυρία έφερνε καθημερινά νερό απ' την πηγή στο σπίτι της με δύο στάμνες, κρεμασμένες από ένα μακρύ κονταρόξυλο στηριγμένο στους ώμους της. Η μία στάμνα είχε ρωγμή, ενώ η άλλη ήταν εντάξει και πάντα έφερνε όλο το νερό στο σπίτι. Η στάμνα με τη ρωγμή έφερνε μόνο το μισό νερό.


Δυο χρόνια, καθημερινά η κυρία έφερνε στο σπίτι της μόνο μιάμιση στάμνα νερό. Βεβαίως η γερή στάμνα περηφανευόταν για το κατόρθωμά της, αλλά η ελαττωματική στάμνα ένιωθε ντροπή και ήταν πολύ δυστυχισμένη γιατί δεν έκανε τη δουλειά της όπως θα έπρεπε.

Μια μέρα, δίπλα στην πηγή η στάμνα με το κουσούρι, μίλησε στην κυρία και είπε:
- Σου ζητώ συγνώμη, νιώθω τύψεις απέναντί σου.
- Γιατί; Τι έγινε;
- Στη διάρκεια των δύο χρονών, μπόρεσα να κουβαλήσω στο σπίτι μόνο το μισό νερό. Εξ αιτίας αυτής της ρωγμής έχανα το άλλο μισό στο δρόμο, απ' την πηγή στο σπίτι. Αυτό το ελάττωμά μου, δε σου έδωσε τη δυνατότητα να έχεις το καλύτερο αποτέλεσμα του κόπου σου, είπε η στάμνα με στενοχώρια.

- Τώρα, όταν θα επιστρέφουμε στο σπίτι, θέλω να προσέξεις τα όμορφα λουλούδια στον δρόμο μας είπε η κυρία.

Πράγματι, από τη μια πλευρά του δρόμου είχε πολύ όμορφα λουλούδια και η στάμνα τα είδε. Τότε η κυρία σταμάτησε και είπε:
- Ελπίζω να αντιλήφθηκες, πως τα λουλούδια φυτρώνουν μόνο απ' τη δική σου πλευρά και όχι από την πλευρά της γερής στάμνας; Εγώ από την πρώτη στιγμή ήξερα για το ελάττωμά σου και το χρησιμοποίησα προς όφελος. Έσπειρα λουλούδια από την πλευρά σου και εσύ κάθε μέρα τα πότιζες με τη ρωγμή σου. Έτσι, στη διάρκεια των δύο ετών, μάζευα όμορφα λουλούδια για να στολίζω το τραπέζι του σπιτιού μου.

Χωρίς εσένα, έτσι όπως είσαι με ελάττωμα, δε θα είχαμε αυτή την ομορφιά στο σπίτι.*  


Δες την παραπάνω ιστοριούλα με εικόνα και ήχο εδώ.

Του Λεωνίδα!

Το χρήμα πρέπει να κινείται!


Σε μια μικρή πόλη έφτασε ένας πλούσιος ταξιδιώτης.

Στο ξενοδοχείο άφησε στον ιδιοκτήτη 100 δολάρια και ανέβηκε να δει τα δωμάτια.

Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει στον χασάπη για να του δώσει το χρέος. Ο χασάπης αμέσως τρέχει στον κτηνοτρόφο και του δίνει το χαρτονόμισμα για το κρέας που πήρε πριν. Ο κτηνοτρόφος πάει στο κατάστημα και πληρώνει το χρέος του για τις τροφές των ζώων. Ο μαγαζάτορας τρέχει στην φαρμακοποιό και της δίνει το χρέος του, γιατί του έδωσε φάρμακα για το παιδί του όταν δεν είχε λεφτά. Η φαρμακοποιός τρέχει στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου και του δίνει το χρέος της για τα δωμάτια που νοίκιασε την προηγούμενη εβδομάδα για τους συγγενείς της.

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Του Πέτρου!

Το λιοντάρι, το σκοινί και το κερί

 Είσαι στην Αφρική. Είσαι δεμένος από ένα σκοινί και κρεμασμένος από ένα δέντρο.

Το σκοινί είναι στερεωμένο στο έδαφος, ένα κερί καίει αργά-αργά το σκοινί κι ένα λιοντάρι περιμένει να γίνετε το γεύμα του.

Μπορείς να βρείς έναν τρόπο να μείνει άθικτο το σκοινί και... το λιοντάρι νηστικό;




Της Μαριάννας!

Η Αλήθεια & το Ψέμα

Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποτε η Αλήθεια ,ήταν μια πανέμορφη γυναίκα. Όλος ο κόσμος την αγαπούσε και την έβαζε στο σπίτι του. Από την άλλη μεριά, το Ψέμα ένα κακάσχημο τέρας, που μόνο στην όψη του τρόμαζε τους ανθρώπους, αναγκαζόταν να ζει κρυμμένο στις σπηλιές, πάντα έβρισκε τις πόρτες του κόσμου κλειστές για αυτό...

Έτσι λοιπόν αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στην Αλήθεια...


Βρέθηκαν σε ένα ξέφωτο έτοιμοι για Μάχη .. Δέκα μέρες και δέκα νύχτες πάλευαν ασταμάτητα, τα σπαθιά τους έβγαζαν φλόγες, τίποτα δεν σταμάταγε το Ψέμα μέχρι να υπάρξει κάποιος νικητής. Η Αλήθεια πάλευε με όλη της την δύναμη. Η κούραση ήταν χαραγμένη στα πρόσωπα τους , αλλά κανείς νικητής κανείς νικημένος ακόμα.


Κάποια στιγμή βρήκαν το κουράγιο να σηκώσουν και οι δυο τα σπαθιά τους, η ένταση ήταν στο ζενίθ της, ο στόχος ήταν το κεφάλι του αλλουνού.. Τι σύμπτωση όμως...Η Αλήθεια κατάφερε να κόψει το κεφάλι του Ψέματος και το Ψέμα να κόψει το κεφάλι της Αλήθειας...


Για μια στιγμή σιγή... Άρχισαν να ψάχνουν στα τυφλά τα κεφάλια τους. Δυστυχώς όμως η Αλήθεια πήρε το κεφάλι του Ψέματος και το Ψέμα το κεφάλι της Αλήθειας.....

Και από τότε ο κόσμος δυσκολεύεται να τους αναγνωρίσει… Το Ψέμα γίνεται Αλήθεια και η Αλήθεια Ψέμα.....

Ένα όμορφο video για την αλήθεια και το ψέμα φτιαγμένο από μια κοπέλλα.

Του 2ου Γιώργου

Πόοις επίε Γιώγρο ότι τα Αλιγγκά τα μσαάς!

Aoccdrnig to a rscheearch at an Elingsh uinervtisy, it deosn't mttaer in waht oredr the ltteers in a wrod are, the olny iprmoetnt tihng is taht frist and lsat ltteer is at the rghit pclae. The rset can be a toatl mses and you can sitll raed it wouthit porbelm. Tihs is bcuseae we do not raed ervey lteter by it slef but the wrod as a wlohe.

Tου πρώτου Γιώργου (...στη φωτογραφία, για να μην έχουμε παρεξήγηση με τους άλλους δύο)

Ο γέρο Τσερόκι

  Κάποιο βράδυ, ένας παππούς της φυλής των Τσερόκι, έλεγε στον εγγονό του για μια μάχη που γίνεται μέσα μας.

Γιέ μου, "Η μάχη αυτή, γίνεται ανάμεσα σε δυο λύκους: Ο ένας είναι κακός. Είναι θυμός, ζήλεια, θλίψη, λύπη, πλεονεξία, αλαζονεία, μνησικακία, κατωτερότητα, ψευτιά, υπεροψία και εγωισμός".
Ο "άλλος είναι καλός. Είναι χαρά, ειρήνη, αγάπη, ελπίδα, γαλήνη, ταπεινοφροσύνη, καλοσύνη, φιλανθρωπία, κατανόηση, μεγαλοψυχία, αλήθεια, ευσπλαχνία και πίστη".

Ο εγγονός σκέφτηκε για μερικά λεπτά και μετά ρώτησε τον παππού του.
"Και ποιός λύκος νικάει παππού;"

Και ο γέρο Τσερόκι απλά απάντησε : "Αυτός που ταΐζουμε"

Του Μιχάλη:

Ο σοφός ασκητής


Ένας χαλίφης, λίγο πριν πεθάνει, για να αποφασίσει ποιον από τους δύο γιους του θα κάνει χαλίφη, τους φώναξε και τους είπε να πάνε στο κέντρο της ερήμου και να κάνουν έναν αγώνα δρόμου με τις καμήλες τους προς το χαλιφάτο. Τους ανακοίνωσε όμως πως χαλίφης θα γίνει αυτός που η καμήλα του θα τερματίσει δεύτερη!

Πράγματι, οι δυο νέοι έφεραν τις καμήλες τους στην έρημο, αλλά δεν ξεκινούσε κανείς. Πολύ προβληματισμένοι, βλέπουν έναν σοφό ασκητή και σκέφτονται να ρωτήσουν τη γνώμη του για το πως θα λύσουν το πρόβλημά τους.

Ο σοφός άντρας τους ψιθυρίζει κάτι και αμέσως αυτοί καβαλάνε τις καμήλες κι αρχίζουν να τρέχουν προς το χαλιφάτο.
Τι τους είπε ο ασκητής;

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Του Τάσου

Ο Παράδεισος


"Ένας άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε ένα δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα δένδρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε στάχτη!
Όμως ο άνδρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την πορεία του με τα δύο του ζώα. Φαίνεται ότι κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούργια κατάσταση.
Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μια πανέμορφη μαρμάρινη πύλη, που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. Ο διαβάτης κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο.
- Καλημέρα.
- Καλημέρα.
- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
- Αυτός είναι ο παράδεισος.
- Τι καλά που φτάσαμε στον παράδεισο, γιατί διψάμε.
Του λέει ο φύλακας και του δείχνει την πηγή:
- Μπορείτε, κύριε, να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε.
- Το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης.
- Λυπάμαι πολύ, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.
Ο άνδρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μια και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα περικυκλωμένη από δέντρα. Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άνδρας και είχε το κεφάλι του καλυμμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν. Λέει ο διαβάτης:
- Καλημέρα.
Ο άνδρας έγνεψε ως απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ.
Λέει ο άνδρας δείχνοντας το μέρος:
- Υπάρχει πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.
Ο άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του πήγαν στην πηγή και έσβησαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άνδρα.
- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε.
- Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος;
- Παράδεισος.
- Παράδεισος; Μα ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μού είπε ότι εκείνο το μέρος ήταν ο παράδεισος.
- Εκείνο δεν ήταν ο παράδεισος, αλλά η κόλαση.
Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
- Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας. Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προξενήσει μεγάλο μπέρδεμα.
- Σε καμία περίπτωση, στην πραγματικότητα μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερους φίλους τους!"
Μπορείς να "κατεβάσεις" αυτή την ιστορία κάνοντας "κλικ" εδώ.
Πάολο Κοέλιο

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Του Αχιλλέα:

Αχιλλέα, πιστεύω ότι θα σου αρέσει!

Oι εικασίες του Γκόλντμπαχ

Είναι πολύ γνωστή η πρώτη εικασία που διατύπωσε ο Κρίστιαν Γκόλντμπαχ 1690-1764, η οποία σχετίζεται με τους πρώτους αριθμούς.
 Ο Γκόλντμπαχ υποστήριξε οτι κάθε άρτιος αριθμός μεγαλύτερος του 2, μπορεί να γραφεί σαν άθροισμα δύο πρώτων αριθμών. Η απόδειξη της παραπάνω εικασίας ταλανίζει ακόμα και σήμερα τους μαθηματικούς, καθώς παράλληλα οι υπολογιστές επιβεβαιώνουν την εικασία για όλο και μεγαλύτερους αριθμούς. το 1998, η εικασία επιβεβαιώθηκε για αριθμούς μέχρις και της τάξης του 10 στη δεκατητετάρτη.
Η δεύτερη εικασία του Γκόλντμπαχ έγκειται στο ότι κάθε περιττός αριθμός μεγαλύτερος του 6 είναι άθροισμα τριών πρώτων αριθμών. Και αυτή η εικασία παραμένει αναπόδειχτη, αν και επιβεβαιώνεται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Τυχόν απόδειξη της πρώτης εικασίας του Γκόλντμπαχ θα αποδείκνυε αμέσως και τη δεύτερη εικασία.
Βάλε λοιπόν τα δυνατά σου!

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Της Εστερίνας.

Το καλό φέρνει μόνο καλό μακροπρόθεσμα...

Σ' ένα χωριό στη Σκοτία, αρχές του 1890. Μια βροχερή και χειμωνιάτικη μέρα, όπως σχεδόν όλες. Ο γεροδεμένος άντρας καταγινόταν στο χωράφι του, προσπαθώντας έτσι να κερδίσει τον επιούσιο για την οικογένειά του.
Ξαφνικά άκουσε μια φωνή να καλεί σε βοήθεια από το γειτονικό βάλτο. Αμέσως ο φτωχός αγρότης παράτησε τα εργαλεία του και έτρεξε προς τα εκεί, όπου βρήκε ένα νέο αγόρι χωμένο ως τη μέση στη λάσπη να κραυγάζει απελπισμένα προσπαθώντας να ελευθερωθεί.

Ο αγρότης καθησύχασε το αγόρι και σε λίγο κατάφερε να το τραβήξει απ' τη λάσπη, σώζοντάς το από βέβαιο θάνατο.

Την επόμενη μέρα μια πολυτελής άμαξα έφτασε στο σπίτι του. Ένας πλούσιος και όπως φαινόταν από αριστοκρατική γενιά άντρας κατέβηκε και συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης.

"Θέλω να σας ανταμείψω. Σώσατε τη ζωή του γιου μου" είπε ο καλοντυμένος άντρας στον αγρότη. "Δεν μπορώ να δεχτώ πληρωμή γι' αυτό που έκανα", του απάντησε εκείνος. Την ίδια στιγμή ο μικρός γιος του αγρότη βγήκε στην πόρτα του φτωχικού τους.
"Είναι γιος σας;" Ρώτησε ο επισκέπτης.
"Μάλιστα" απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.
"Τότε σας προτείνω κάτι: Να μου επιτρέψετε να προσφέρω στο γιο σας την ίδια εκπαίδευση με το δικό μου, που χωρίς τη δική σας παρέμβαση δε θα ζούσε".
Ο αγρότης δέχτηκε με μεγάλη χαρά κι έτσι ο γιος του φοίτησε στα καλύτερα σχολεία και στο τέλος πήρε το δίπλωμά του από την Ιατρική Σχολή του Νοσοκομείου St. Marie του Λονδίνου. Μέσα σε λίγα χρόνια ήταν ένας από τους πιο ξακουστούς γιατρούς του κόσμου.

Πολύ αργότερα ο γιος του αριστοκράτη άντρα που είχε σωθεί μικρός στο βάλτο, προσβλήθηκε από πνευμονία. Κόντεψε να πεθάνει, όμως σώθηκε χάρη στην πενικιλίνη που είχε εφεύρει ο διάσημος πλέον γιατρός, ο γιος του φτωχού αγρότη. Το όνομά του; Αλέξανδρος Φλέμινγκ. Το όνομα του γιου του αριστοκράτη `Αγγλου που σωζόταν για δεύτερη φορά από την ίδια οικογένεια;
Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ. . .

Το καλό φέρνει μόνο καλό μακροπρόθεσμα... κάποια στιεδώγμή θα ανταμειφθείς γι αυτό.
Μπορείς να "κατεβάσεις" αυτή την ιστοριούλα με εικόνα και μουσική κάνοντας "κλίκ" εδώ.

Ζούσε κάποτε ένας

Μια ιστορία που παρουσιάζει τη ρευστότητα αυτού που ονομάζουμε "καλό" και "κακό":

Για τη Μαριάτζελα

Ζούσε κάποτε ένας γέρος γεωργός που δούλευε στα χωράφια του για πολλά χρόνια.

Μια μέρα το άλογό του το έσκασε! Οι γείτονες έτρεξαν τότε να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους αφού χωρίς άλογο η εργασία του γεωργού θα γινόταν με δυσκολία.


"Πολύ κακή τύχη" έλεγαν με συμπάθεια.

"Θα δούμε" απαντούσε ο γεωργός...


Την επόμενη μέρα το άλογο γύρισε κι έφερε μαζί του τρία ακόμη άγρια άλογα.


"Τι καλοτυχία!" είπαν τότε οι γείτονες.

"Θα δούμε" απάντησε ο γεωργός...

Μια μέρα αργότερα, ο γιος του γεωργού δοκίμασε να δαμάσει ένα από τα άγρια άλογα και πέφτοντας έσπασε το πόδι του.


Οι γείτονας ήρθαν ξανά να εκφράσουν τη συμπόνια τους:


"Άτυχος στάθηκε ο γιος σου" έλεγαν με γνήσια πικρία.

"Θα δούμε" απαντούσε ο γεωργός...

Ξημερώνοντας η επόμενη μέρα, στρατιωτικοί αξιωματούχοι ήρθαν στο χωριό να στρατολογήσουν νέα παλληκάρια για τον επικείμενο πόλεμο που επρόκειτο να ξεσπάσει. Βλέποντας το σπασμένο πόδι του γιου του γεωργού, τον προσπέρασαν και δεν τον πήραν μαζί τους.


Οι γείτονες σχολίασαν με στόμφο την καλοτυχία του παιδιού και την τροπή που είχε πάρει το ατύχημά του.

Και ο γεωργός απάντησε:



"Θα δούμε..."

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Για την Έλενα (...ή μήπως τη Μαρίνα)

Συμπαθάτε με διδυμάκια δε σας είχα πολλές ώρες φέτος και …. μοιάζετε τόσο πολύ! Γι αυτό θα σας βάλω πλάι – πλάι και θα σας αφιερώσω την πιο διδακτική κατά τη γνώμη μου ιστορία!




"Προτεραιότητες "


• Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί.


• Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;... και οι μαθητές απάντησαν: - Ναι, είναι γεμάτο

• Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;... και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν: - Ναι, είναι γεμάτο!


• Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;... και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:- Ναι, είναι γεμάτο.

• Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπίρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;... και οι μαθητές γέλασαν αυτή την φορά και απάντησαν: - Ναι, είναι γεμάτο!
- Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε το βάζο αυτό ότι αντιπροσωπεύει την ζωή σας:
1. Οι πέτρες είναι τα ποιο σημαντικά στην ζωή σας, τέτοια είναι η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα ποιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
2. Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στην ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η εργασίας μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
3. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα ποιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύεται χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα ποιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα ποιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τον σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητο σας, να πληρώσετε το δήμο και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα.
Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
- Η μπίρα τι αντιπροσωπεύει κύριε;... Ο καθηγητής γέλασε και απάντησε:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω: δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις:

- ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΙΡΙΤΣΕΣ!

Paulo Coelho - Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα;

 Ποτέ δε χρησιμοποίησα “κατάλογο”, ούτε ονομαστική κατάσταση. Μ’ ένα πλάνο του τμήματος επικοινωνούσαμε μια χαρά, γινόμασταν όλοι μια παρέα. Έτσι και τώρα δε θα αναφερθώ σε κάθε μαθητή ή μαθήτρια με βάση την αλφαβητική κατανομή των ονομάτων τους. Σκέφτηκα να ξεκινήσω από αριστερά προς τα δεξιά όπως έχουν τοποθετηθεί στη φωτογραφία. (Τώρα, γιατί από αριστερά προς τα δεξιά κι όχι αντίστροφα, το καταλαβαίνετε. Έτσι έχει μάθει το μάτι μας να σαρώνει τις σελίδες των βιβλίων και το χέρι μας να γεμίζει με λέξεις ένα κενό χαρτί).


Έτσι ξεκινάμε με τη Βαλεντίνα!

Βαλεντίνα βρήκα για σένα μια πολύ όμορφη ιστορία:


Paulo Coelho - Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα;  

Ο Cassan Said Amer λέει μια ιστορία για έναν λέκτορα που ξεκίνησε ένα σεμινάριο κρατώντας ψηλά ένα εικοσαδόλλαρο και ρωτώντας:
- Ποιος θέλει αυτό το εικοσαδόλλαρο;
Πολλά χέρια υψώθηκαν, αλλά ο λέκτορας είπε:
- Πριν το δώσω, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω.
Λυσσασμένα το τσάκισε, και ρώτησε ξανά:
- Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα;
Τα χέρια συνέχισαν να είναι υψωμένα.
- Και αν κάνω αυτό;
Το πέταξε στον τοίχο, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, το κλώτσησε, το πάτησε και πάλι σήκωσε το χαρτονόμισμα - βρώμικο και τσαλακωμένο. Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια παρέμειναν υψωμένα.
- Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν την σκηνή - είπε ο λέκτορας.
Ό,τι κι αν κάνω με αυτό το χαρτονόμισμα, θα συνεχίσει να είναι ένα εικοσαδόλλαρο.

Πολλές φορές στη ζωή μας μας τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να αξίζουμε το ίδιο
.

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Συγχαρητήρια σ’όλα τα παιδιά που τέλειωσαν το Λύκειο.

 Συγχαρητήρια σ’όλα τα παιδιά που τέλειωσαν το Λύκειο! Συγχαρητήρια και σ’αυτά που πήραν καλούς βαθμούς στις πανελλήνιες και σ’αυτά που δεν πήραν. Και στα παιδιά που “σκίστηκαν” και στα άλλα που το έπαιξαν χαλαροί-ρές.

 Το κάθε παιδί είναι μοναδικό κι έχει το δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, που βασίζεται μόνο στο βλέπε – άκου – σκέψου – μάθε, χωρίς να του παρέχονται τα κίνητρα να ασχοληθεί με κάτι που το γεμίζει και οι διέξοδοι να κτίσει σιγά-σιγά την προσωπικότητά του.

 Εμείς οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε από πρώτο χέρι οτι οι μαθητές μας είναι ό,τι πιό αγνό κι όμορφο διαθέτει σήμερα η κοινωνία μας.

 Να προσέξουμε οι μεγαλύτεροι, να μη δηλητηριάσουμε τις ψυχές τους , να μη τους στερήσουμε την ελπίδα και τ’όνειρο, να μην εκμεταλλευτούμε την ορμή, το πάθος και την απειρία τους.